1 قبل از اقدام به سوراخ کردن گوش با پزشک خود مشورت کنید تا از نظر سلامت عمومی بدن مشکلی وجود نداشته باشد. در ضمن از پزشک خود در مورد مراکز مجاز و مطمئن برای این کار راهنمایی بخواهید. 

2 بعد از سوراخ کردن گوش، احتمال عفونت‌های سطحی نرمه گوش وجود دارد که این عفونت‌ها معمولا به خوبی به درمان موضعی پاسخ می‌دهند، بنابراین محل سوراخ شده را با یک حوله گرم و مرطوب کمپرس کنید و در صورت نیاز از یک پماد آنتی‌بیوتیک استفاده کنید. 

3 از گوشواره‌های سنگین به مدت طولانی استفاده نکنید زیرا این گوشواره‌ها ممکن است سوراخ گوش را گشاد و حتی پاره کرده و نرمه گوش را به دو قسمت تقسیم کنند. 

4 اگر پشت (گل میخ) گوشواره‌ شما بلند است یا گوشواره شما قسمت نوک تیزی دارد که در هنگام خواب شما را اذیت می‌کند، باید گوشواره خود را هنگام خواب خارج کنید زیرا این نواحی نوک تیز ممکن است زخم‌های فشاری یا آزردگی‌های پوست قسمت پشتی لایه گوش را ایجاد کنند. 

5 اگر کودک کم‌سن و سال شما گوشواره دارد، مراقب باشید که قفل گوشواره‌‌اش محکم باشد و کودک نتواند خودش آن را باز و بسته کند زیرا در این صورت ممکن است کودک گوشواره‌اش را از گوش خارج کرده، آن را به دهان ببرد و ببلعد که در این زمان خطر خفگی وجود دارد. 

6 هنگام انجام ورزش‌های پربرخورد بهتر است گوشواره‌ها از گوش خارج شوند زیرا احتمال پارگی گوش در اثر کشیده شدن گوشواره‌ها وجود دارد. 

7 یکی از عوارض شایع، حساسیت پوستی به فلزهایی است که گوشواره‌ از آن ساخته شده. این حساسیت‌ها به‌صورت خارش، قرمزی و التهاب دیده می‌شود. معمولا افراد به گوشواره‌ها‌یی از جنس نیکل حساسیت دارند اما حساسیت به طلا و یا نقره نیز گزارش شده. بهتر است گوشواره‌ خود را عوض کنید و اگر مشکل برطرف نشد، مدتی گوشواره را از گوش خود خارج کنید. 

8 پاره شدن نرمه گوش سوراخ شده در اثر ضربه یکی از عوارض شایع است. اگر چنین اتفاقی افتاد، ظرف حداکثر 24 ساعت به پزشک مراجعه کنید. پزشک این ناحیه را بخیه می‌زند و محل پاره شده معمولا در مدت 3 ماه ترمیم می‌شود. بعد از این زمان می‌توان نرمه گوش را مجددا سوراخ کرد.