|
عنصری سراید : به مهرگان آمد گرفته فالش از نیکی مثال |
نیک روز و نیک جشن و نیک وقت و نیک فال |
بنده (واحد یکتا) فقط دنبال بهونه هستم که زیبایی ومهربونی تقدیم کنم وبه این امر که جز الله خداومعبودی نیست لایق پرستش و
ملک آسمونا وزمین همه از آن اونه ودر اختیار او ، باور یقینی دارم واز هرچی که منو از یکتا پرستی دور کنه بیزارم وفراری وازش فاصله می گیرم.
من ایرانی ام وپدران ومادران گذشته ی من این سرزمین رو به امید خوشبختی ونیک وبهروزی آباد کردند وبعد که اسلام آمد ، وقتی اونو شناختند با آغوشباز ازش استقبال کردند ویکتاپرستی شون محکم واستوار شد وخرافاتی رو که بود کنار گذاشتند وعزیز وشریف شدند.
من هرجای دنیا باشم به زیبایی های کشورم افتخار می کنم واز زشتی ها هرکجاباشه منزجر وفراری ام ..
آرزومه توی ایرانی آباد وآبادتر باشیم وخودم همین جا زندگی شرافتمندانه ای داشته باشم وهمین جا هم بمیرم وخاک بشم .. نه به تصعب فقط ایران بلکه به تعصب دینم اسلام وزادگاهم که برام همه خاطره وزیباییه ..
باشد که اگه خواهان افتخاریم وعزت ایران ووطن مون ، پاکی ها وزیبایی های اسلام رو بگیریم واز خرافات وزشتی ها دوریکنیم .. بی شک اسلام مخالف زیبایی ها ودوستی های دیگر اندیشه های باستانی ومعاصر نیست چون خوی ونیت نیکی وپاکی ومحبت در نهاد همه ی انسان ها از بدو آفرینش به ودیعه نهاده شده وتا آخرین نفس دنیا می مونه .. زبان مشترک همه ی ما انسان ها همین خدا گرایی وفطرت زیبایی جوییه ..
اما اگه جایی بهونه ای برای خوبی ونیکی بین انسان ها ببینم برام فرق نمی کنه از کجای دنیا و مربوط به کدام قوم ونژاد باشه ، ازش به نفع نیکی ، بهره می گیرم وبقیه ی خرافات وزشتی هاییی اگه داشته باشه رو ازش پاک می کنم ..
خوبی رو بگیر وبشنو از هر کی باشه وبه کار ببند! این شعار خوب وخواستنیه ..
تا جایی که خونده م ومطالعه کردم جشن مهرگان هم به خاطر پیروزی کاوه (اسطوره ی نیک نام ایرانی) بر ضحاک(اسطوره ی دیو شده وزشت کار ایرانی) است ودر این روز که اقوال مختلفی در تاریخ اون هست(اول تا 12 مهر به تقویم امروزی ، مردم به فالنیک پیروزی کاوه ، وسایر بهونه های قشنگ به هم مهرورزی می کردند و از اعیادزیبای باستانی ایرانیه که میشه بعضی خرافاتشو زدود وزیبایی هاشو به نفع انسانیت وزیباییی ومحبت ، برای نسل امروزی به ارمغان آورد.
جشن مهر و ماه مهر و جشن فرخ مهرگان مهر افزا ای نگار مهر چهر مهربان
در میان خوان یا سفره مهرگانی که از پارچه‌ای ارغوانی رنگ تشکیل شده بود، گل «همیشه شکفته» می‌نهادند و پیرامون آنرا با گل‌های دیگر آذین می‌کردند. امروزه نمی‌دانیم که آیا گل همیشه شکفته، نام گلی بخصوص بوده است یا نام عمومیِ گل‌هایی که برای مدت طولانی و گاه تا چندین ماه شکوفا می‌مانند.
در پیرامون این گل‌ها، چند شاخه درخت گز، هوم یا مورد نیز می‌نهادند و گونه‌هایی از میوه‌های پاییزی که ترجیحاً به رنگ سرخ باشد به این سفره اضافه می‌شد. میوه‌هایی مانند: سنجد، انگور، انار، سیب، به، ترنج (بالنگ)، انجیر، بادام، پسته، فندق، گردو، کُـنار، زالزالک، ازگیل، خرما، خرمالو و چندی از بوداده‌ها همچون تخمه و نخودچی.
دیگر خوراکی‌های خوان مهرگانی عبارت بود از آشامیدنی و نانی مخصوص. نوشیدنی از عصاره گیاه «هَـئومَـه/ هوم» که با آب یا شیر رقیق شده بود، فراهم می‌شد و همه باشندگان جشن، به نشانه پیمان از آن می‌نوشیدند. نانِ مخصوص مهرگان از آمیختن آرد هفت نوع غله گوناگون تهیه می‌گردید. غله‌ها و حبوباتی مانند گندم، جو، برنج، نخود، عدس، ماش و ارزن. دیگر لازمه‌های سفره مهرگان عبارت بود از: جام آتش یا نوکچه (شمع)، شکر، شیرینی، خوردنی‌های محلی و بوی‌های خوش مانند گلاب.
آنان پس از خوردن نان و نوشیدنی، به موسیقی و پایکوبی‌های گروهی می‌پرداخته‌اند. سرودهایی از مهریشت را با آواز می‌خوانده و اَرْغُـشت می‌رفته‌اند (می‌رقصیده‌اند). شعله‌های آتشدانی برافروخته پذیرای خوشبویی‌ها (مانند اسپند و زعفران و عنبر) می‌شد و نیز گیاهانی چون هوم که موجب خروشان شدن آتش می‌شوند.
از آنجا که نشانه‌های بسیاری، همچون تندیس‌ها، کتیبه‌ها و سنگ‌نگاره‌ها (از جمله نگاره‌های میترا در نمرود داغ و کوماژن)، از رواج آیین مهر در آسیای کوچک (آناتولی) حکایت می‌کند؛ بعید نیست که «سماع»های عارفانه پیروان طریقه «مولویه» در شهر قونیه امروزی، ادامه دیگرگون شده همان ارغشت‌های میترایی باشد.
در پایان مراسم، شعله‌های فروزان آتش، نظاره‌گر دستانی بود که بطور دسته‌جمعی و برای تجدید پایبندی خود بر پیمان‌های گذشته، در هم فشرده می‌شدند.
ابوسعید عبدالحی بن ضحاک بن محمود گردیزی میگوید:
گزارش خلف تبریزی درباره? پیدایش مهرگان این چنین است:
کردهای خراسان شمالیکلمات کلیدی: عشق، زندگی، محبت، دوستی، عید مهرگان، جشن مهرگان، ایران، وطن
