به نظر من دوستی وعشق بسته ی شکلاتی پرتقالی وخوش مزه ای است که همه دوس دارند!

نویسنده ومحقق : واحدیکتا

مسلما هیچ انسانی بدون کمک خدای آفریدگارش قادر به ادامه ی حیات وموفقیت وخوشبختی نیست.
نیاز اجباری ما انسان ها به ذات اقدس الی وآفریدگار یگانه مون ،نعمت ورحمت است ودراین جا یک ذره ظلم واجحاف وجودندارد بلکه چون خدامارو فارغ از زبان ونژاد وموقعیت ودارایی .مقام وجنسیت وسن،دوست دارد،این سنت فطری رو درنهاد هر انسانی قرار داده تا با بندگی وپیوندبا او خوشبختی را از صمیم قلب احساس کند والبته انسان در مسیر عمل ورفتار ونیت وسخن،مختار آفریده شده تا عقیده وباورش را خودش انتخاب کند وبه میزان نیت وعمل ورفتار وسخنش به او پاداش وسزاداده شود..
داشتن ونداشتن مادیات ومقام های دنیایی ودانش وعلوم مختلف وتحصیلات ومدارک گوناگون مهارتی ودانش آموزی وزیبایی ورفاه یانداشتن هریک از این چیزها دلیل بر ایمان وشخصیت خوب کسی نیست واگرچه همه ی این ها خوب وارزش مند هستند اما انسان چنن خلق شده که تنها در پیوند وارتباط واطاعت از خدای آفریدگارش به خوشبختی ورضایت قلبی می رسد وکمالات انسانی در او بروز ورشد می کنند واین برای همه ی انسان ها در سراسر دنیا با هر زبان ونژاد وموقعیت وجنس وسنی وفق می کند.
اما چرا از ایمان وتعهدحرف زدم؟ - چون می خواهم راجع به مراحل عشق کمی حرف بزنم ودیدگاه های سایرین را با نظریات خودم تالیف وبیان کنم .
به نظر من عشق (آن چیزی که بعدا به شرح آن می پردازم!) دلیل اصلی احساس خوشبختی ورضایت از زندگی وبودن است.
در حقیقت اگر عشق ومحبت در میان همه ی انسان ها کامل بود،هیچ فقر وفحشا وگرسنگی ونیاز مندی وغم ورنج وناامیدی وتنهایی در دنیا باقی نمی ماند چون به نظر من عشق به هم نوع وتعهد به وظایف انسانی باعث توازن وتعادل دنیای هستی ما می شد ودلیل وجود انسان های گرسنه ، محتاج،غمگین ، رنجور،نا امید وتنهاوناراضی  در دنیا سوء استفاده ی انسان ها از اختیارات ونعمات خداوند است که به اوداده شده است که گاهی صاحب این احوالات نامطلوب وسخت ، خودش مستقیما باعث ایجاد این وضعیت ها می شود وگاه غیر مستقیم،به خاطر انتخاب وعمل زشت سایرین .
عشق را روان شناسان در حوزه های متعدد روحی  وروانی وجسمانی انسان بررسی کرده وتقسیماتی را برای مراحل تکامل وتعالی آن برشمرده اند والبته این تعاریف از عشق کامل دربیان سایرمحققین گاهی تفاوت هایی دربیان با هم داردولی معمولا محتوای مشابه ومترداف واصولا هدف ونهایتی مشترک ویکسان دارد.

من هم جرات کرده وبه نوبه ی خود با کمک تجارب خودم دانش اکتسابی وفهم وشعور خودم ونتیجه گیری از سایر تحقیقات ومطالعات  وپژوهش ها به شرحی موجز وکوتاه از عشق وآنچه عشق می گویند می پردازم ..



















به نظر من هدف همه ازعشق رسیدن به خوشبختی وسعادت در تعریف واندیشه وباور خودشان است .
عشق ،بهانه ومسیری است برای ابراز این انسان بودن در معنای حقیقی .
انسانی که می تواند به ما عشقی پر محتوا وزیبا را به ما بدهد که شامل سایر نیاز های روحی وجسمی ورضایت قلبی است،بهترین شخصی است که به عقیده ی من می توانیم با او خوشبخت باشیم وبه جستجو در خود وجهان هستی بپردازیم واز کنار هم بودنم مون احساس لذتی ،نستوه با کلمات  محدود ودر دایره ی افکار واندیشه های مادی ،داشته باشیم که به ما خشبختی راهدیه می دهد.

اولین مرحله ی عشق دیدن، شور واشتیاق  وشناختن است وبعد دوباره شور واشتیاق ،اما با عمق بیشتر وروشن تر، وبعدشناخت ومعرفت است وبعداز آن مهر ودوستی .بعداز آن تعهد وحس مسولیت است وصمیمیت مرحله ای است که بعد از شور واشتیاق اولیه کم کم شکل می گیرد وبا رفاقت ودوستی تا بی نهایت ادامه دارد ..
من شخصاتا کسی را نشناسم واشتیاقی به او نداشته باشم وصمیمانه دوست نداشته باشم والبته اختیار خودم نباشد، برای زندگی مشترک انتخاب نمی کنم !

البته به ازدواج در سن مناسب اعتقاد دارم چون تاخیر به بهانه ی شغل پردرآمدیا ادامه تحصیل وداشتن استقلال ونداشتن بالاسر،حتی همسر!،بهانه های واهی ومخرب روحی اند که آسیب های اجتماعی وروانی متعددی را متوجه جوانان می کند وخانواده ها در این مرحله وموضوع نقش عمده ای را ایفا می کنند تا باآموزش های درست وکم کردت توقعات خودشان به کم کردن توقعات جوانان کمک کنند وبا سخت گیری های کورکورانه وچشم وهم چشمی ها مانع خوشبختی جوانان نشوندأ
متاسفانه این فرهنگ یا آموزش وتلقین های غلط والدین الان توقعات نسل جوان را آنقدر بالا برده که آن ها فکر می کنند ازدواج مانع پیشرفت وترقی واستقلال آن ها می شود وبه تلقی اینکه همسر ،بالاسر وارباب وزور گو ویک فرد متجاوز وغریبه است!؟! از ازدواج گریزانند وبرای خودشان دنبال تحصیلات وثروت اندوزی می روند که البته داشتن ثروت ودانش خیلی خوب ومفید است ولی وقتی از روند طبیعی زندگی انسان را جداکند دیگر باید در مورد ارزش آن بازنگری کرد وبه نظر من هر چیزی حتی دانش وثروت وقتی مانعی برای برقراری روال طبیعی زندگی باشدمخرب ومضر است وباید به مسیر درست خودش هدایت شود.
ما درس می خوانیم وثروت جمع می کنیم که یک زندگی راحت وآرام داشته باشیم اما عملا ضدآن است وزندگی برای ما سخت وپیچیده وخسته کننده می شود!؟
چون ما به دنبال نیازهای غیرضروری می رویم وچشم وهم چشمی وداشتن بیشتر وبیشتر وفخر فروشی وتکبر وجاه طلبی مانع خوشبختی ما انسان هاست وهدف خلقت را ازیاد می بریم وهمین باعث سخت شدن هررروز زندگی می شود وآماررسمی 60 درصد طلاق در ایران ازنتایج این بحران انسانی ومدیریت غلط آموزشی است ودر واقعیت ضدارزش ها را ارزش دانستن امروزه به عنوان مد ومحکم کاری وحق!!؟؟!! تعبیر وادعا می شود..
خانواده هایی هم به بهانه ی حفظ آبرو!!؟!! توقعات شان راآنقدر بالا می برند که دیگرارزش بی نهایت عشق وزندگی ،به یک تجارت تبدیل شده وعملابعضی ازدواج هایک نوع معامله ی مادی شده وهرلحظه درخطر فروپاشی است وفساد اخلاقی ومشکلات روحی وتنهایی های درونی انسان ها را در این عصر ماشینی وبی روح به دنبال دارد..

در حقیقت وضعیت خوب نیست بلکه ماشین ها زیاد شده اند اسباب راحتی جسم زیاد شده اند وهمه مشغول وسرگرم هستیم ولی در حقیقت بدن مان به شکل کذایی به این وضع وخیم عادت کرده وعلت بیشتر بیماری ها در عصر حاضر ،همین نوع نگرش وزندگی های بی روح ومادی انسان هاست..
عشق اساساخمیر مایه ی خوشبختی است ودرک زندگی ورسیدن به صمیمیت ورفاقت وصداقت قلبی میان زن وشوهر ها وعاشقان تنها در سایه ی یک عشق واقعی میسر است که در همه ی جهات عشق رشد کرده باشد وهم زمان این ابعادسیر صعودی وسپس، ثبات داشته باشند..
 ////
((آرم جهانی ازذواج))
البته اینم برای دانستن است. ولی قبول یاردش به عهده ی شماست!