نویسنده : واحد یکتا (احسان- هاوری)
تقدیم به او (دوست) که محبتش درخاطرم ، خاطره ش در یادم ویادش در قلبم همیشه زنده ست !

همه ی ما انسان ها در شرایط عادی نیازمند دوست ومونس وهمراه و همسر وهمزبون وهمدل ورفیق ویار وکسی هستیم که با هاش درد ودل ومهربونی وعاشقی کنیم ..
اما باید روابط مونو با مهارت کنترل ومدیریت کنیم ، تا هم خودمون آزار نبینیم وهم موجب آزار ورنج دیگری نشیم ..
اگر سطح رابطه ی ما ، در مرحله ی دوستی و یا خونوادگیه ، باید مراقب باشیم برده ی هم نشیم و یاد بگیریم "انسان" خیلی محترم وارزشمنده حتی گناهکارش!! ودارای حق وحقوقیه در دیوان عدالت الهی ..
این که متوقع باشیم هر چه را ما می خواهیم ودلمون می خواد ، انجام بشه ، از خودخواهی ونادانی ما ناشی میشه ..
بهترین راه برای این که زندگی متعالی وشکوفا ولذت بخشی داشت هباشیم ،بخصوص در ابراز عواطف واحساسات ، اینه که به اونقدر آژاد ورها  وهم متوقع وزیاده خواه باشیم ، تا جایی که به حقوق دیگران ، تجاوز نکنرده باشیم !
باید خودمونو بشناسیم تا جایی که از جسم وروحمون آگاهی کافی به دست بیاوریم ..

موقعیت فعلی فردی خانوادگی واجتماعی خودمونو بدانیم ویادمان باشد بقیه هم انسانند واحساس ونیاز وعاطفه دارند وهمان قدر که ما نیاز داریم به زیبایی ومهربانی وعشق ودوستی وهوس و لذات مادی وتجملات وخانه وماشین وهرچی خوبیه  ، آن ها نیز ، نیازمند ومشتاق هستن به این خوبی ها وزیبایی ها ورفاه ..

تا به این مهم نرسیم ، محاله از رنجمون کم بشه!

فرقی نمی کند حتی اگه تموم دارایی ها وهمه ی مخلوقات خدا در خدمت ما باشند ف اگر انسان عادل وبخشنده وخیر خواهی نباشیم ، گرچه در کوتاه مدت شخصا لذت خواهیم بلرد از قدرت ودارایی هامون ، اما ، خیلی زود خوشی ولذت ما به تنهایی ورنج تبدیل میشه وهیچ چیز مارا اشباع نخواهد کرد وهم دیگران را آزرده ودلشکسته خواهیم کرد ورنج ایشان ، دامن گیر خودمان خواهد شد .. این فرایند ، سنت عدالت الهی است وهیچ گریزی از آن نیست چون خدا انسان را به حال خودش وبدون برنامه رها نکرده وهر عملی را عکس العملیست ، هم سطح وهم اندازه ی آن عمل ، ولی در جهت مخالفش!

 احساس خوشبختی و رضایتمندی از زندگی ف صرفا به داشتن مادیات وسلامتی نیس ودل بزرگ وبزرگ اندیش وخیر خواه وپاک وسالم ومهربان وخداگرا ونیکو ، می خواهد ..

بشر اینجوری خلق شده و می ماند .. یعنی اجبارا در سیطره ی عدالت وعشق خداست : از خوبی خوبی می بینه واز بدی رنج وتنهایی نصیبش میشه ..

اما برگردیم به رابطه ی بین دختر وپسر وزناشویی ..

دختر وپسری که در خانه ی پدری اش ، هزاران آرزو وخواهش برآورده نشده با خودش به خانه ی همسرش می برد ، حق دارد تا جایی که متوقع نباشد که همسرش تمام آرزوهای دور ودراز او را برآورده کند وگرنه به قضاوت نابخردانه وخودخواهانه ونا عادلانه ی همسرش ، اورا دوست ندارد!!!!؟؟؟

درست مثل بچه ای کوچولو وننر ولوس وغرغرو وپر توقع که ناز ونوازش مامان باباشو می خواد وگرنه شروع به گریه وداد وبی داد می کنه ..او هننز بزرگ نشده واگه به خودش نیاد ودیر بجنبد ، نه تنها لذتی از زندگی اش نخواهد برد بلکه درمردابی از تنهایی وغم فرو خواهد رفت ودرآوردنش اگر غیر ممکن نباشد ف سخت وطاقت فرسا خواهد بود ..

اما چه خوب است خودمان قبل از ازدواج ویا حتی اگر ازدواچ کرده ایم در اولین فرصت وهمین الان قلب مونو تربیت کنیم وبدانیم کی هستیم وهدف بودن ما چیه وچه میزات حق داریم از بقیه وحتی همسرمون توقع وچشمداشت داشته باشیم .. باید حتما به عنوان زن یا مرد به وظایف زناشویی مون آگاه باشیم وسپس در مسسر درستش وبا راه های بسیار قشنگی که هست ویا خودمان پیدا می کنیم  ومی سازیم آن را انجام دهیم ..

 نباید که منتظر باشیم همسرمون مارو تر وخشک کنه واگر خودش هم درظاهر اینو می خواد به خاطر عشق ومحبتیه که به ما داره وما اگه مرد وانسان وخانم باشیم نباید به خودمون این اجازه رو بدیم که تحقیر شدن ورنج اونو ببینیم ..

واقعا شخصیت کودک در رابطه با زن وشوهری  ، بسیار مشمئز کننده س ( باید زیبایی وسادگی ومهربونی ویکرنگی وبی کینه بودن وعشق ودوستی کودکانه رو از قلب کودک مون به امانت بگیریم و لجاجت وغرغرو بودن ونقنقو بودن ومتوقع بودن وزیاده خواهی کودکانه رو از وجودمون دور کنیم .. به سلامتی ما الان بالغ وبزرگ شدیم ومسوولیت یک خانواده رو به عهده گرفته ایم!)

بیایید با هم مرور کنیم آن چه را که گفتم : زن وشوهر باید وخیلی زیباست که حتی کفش هم رو واکس بزنن ولباس و دست وپا وبدن هم رو بشورن و موی سر هم رو شونه بزنن و حتی سوراخ جوراب هم رو کوک بزنن .. واین اشکالی نداره وعشین عاشقی ومهربونی وشناختن وظیفه ومسوولیت در قبال عشق وهمدیگه ست .. اما حق ندارند هر نفس ولحظه سر هم غر بزنن ونق بگن وبه خاطر چشم وهمچشمی داشته های بقیه رو از هم بخوان .. هرگز وهرگز نه در روابط زناشویی ونه در رابطه ی والدین وفرزندان وحتی دوستی ها وفامیل وآشنا وغریبه ودر هیچ رابطه ای کسی را با همسال وهمسان ودوست وآشنا های دیگه مقایسه نکنید که بخواهید او را ازین طریق سرزنش کنید که چرا کمتر دارد وکم دارد!!

این یک رفتار غیر انسانی وناعادلانه ست ..

کسی که شخصیتش رشد کرده وانسان است ، هرگز موجب تحقیر همسرش نمیشه ونمی ذاره همسرش ، یک طرفه تمام وظایف ومسوولیت های زندگی را به دوش بکشد .. چون می فهمد وباور دارد که زندگی زناشویی ، دوطرفه ست ومال هردوشونه ونه یکی شون!
یک زندگی مشترک ، مشترکه وآن را زن وشوهر با هم می سازند

حتی نباید از همدیگه چشمداشت ابراز عشق رو به زور داشته باشیم ف چون عشق ورزی به زور جواب نمیده وباعث اشمئزاز ونفرت واز چشم افتادن اون حس وزیبایی میشه حتی اگه مث شبنم سحرگاهی در بکرترین کوهستان بهشت باشه!

واسه اینه که حتی خدارا خواندن ونماز وروزه هم نباید به زور وستیز وبا تهدید وتوبیخ باشد چون خدا عین عشقه واز دل وارد میشه نه با زور وتهدید!

عشق باشد از قلب وارد بشه وبه هم فرصت بدیم تا موندگار وحک شده بشود وبماند ..
زمانی که زن وشوهر از هم دور هستند نباید هر لحظه توقع داشته باشند طرفشون هر لحظه آنلاین باشد وبا تلفن بهشون جواب بدهد ..

متاسفانه اختراع وفن آوری ف جدا از تمام خوبی هایش ، عادات وچشمداشت های بیجا وغیر منصفانه ای هم به وجود می آورد وهرکسی از آن ودیگرانی که با آن در ارتباط هستند توقع معجزه ای ابدی وهمیشگی دارد!

قرار نیست چون همسر وعزیز من (مثلا) سر کاره یا در شهری دیگر ومسافر ودر کشور وسرزمینی دیگر است  واز من دور است ،  هرلحظه با تلفن که زنگ زدم بهش یا اس ام اس فرستادم براش ، همان لحظه به من جواب بدهد !

توقع ما از موبایل ،نیست ، بلکه این توقع ما از همدیگه ست که حالا گوشی های همراه ، بهانه داده دست ما! واین بسیار توقع بیجا ونابخردانه ایست .

بله! هر زمان که زن وشوهر از هم دور وبی خبر هستند از لحاظ جسمی ، باید (لازم نیست ، بلکه باید!) به هم اطلاع دهند که کجا هستند وحال وروزشان چگونه ست وچه کسانی دور وبرشان هستند وکارشان چیست !  و دلیلش هم اینه که آن ها الان مجرد وتنها نیستند ومسوول همدیگر هستند وهرکدام در قبلا دیگری احساس مسوولیتی معقول می کند وحقشه بداند عزیزش کجاست وحالش چطوره وحتی بین دوری شان طی روز وشب یکی دوبار یا بیشتر ، به هم پیام های قشنگ ومهربونی بفرستند و گاهی تلفن بزنند مثلا یک بار در طول روز !
ولی این که هر ساعت به هم زنگ بزنند واز هم متوقع باشند دم دست باشند وپاسخگو ، این واقعا خودخواهی وزوره و هیچ کسی از زور واجبار خوشش نمی آید ..

بابا شاید طرف مان رفته به سرویس بهداشتی .. دستش بنده الان .. شارژ گوشیش تموم شده .. اعتبار تلفنیش نمونده .. مریضه وهزار بلا سرش اومده(لازم نیس نگران بشین اینقد زود ، فرضا گفتم!) .. در محیطیه که بهش اجازه ی پیام فرستادن یا گفتگو با تلفن رو نمیده .. از وقت بسیار شخصی اش استفاده می کنه( این وقت شخصی که بهش اشاره کردم ، بعد ازازدواج خاص هرکدوم از زن وشوهره مثل قبل ازازدواج که مثلا به تفکر ویا گفتگو با خدا وبرنامه ای بسیار خاص مربوطه که حق هرکدوم از زن ومرده که برای خودشون داشته باشن واسیر هم نباشن وبعد اان شاء الله بیشتر راجع به این وقت بسیار فردی وشخصی بحث خواهیم کرد !) ..

وخلاصه ازین نوع دلایل معقول عدم در دسترس بودن آنی وفوری که موجه وعادلانه ست که در هر لحظه دم دست نباشیم!!
اما لازمه در اولین زمان ممکن به قول بروبچ " آمارمونو به همسرجون عزیزمون بدیم"
ّبابا به هم سخت نگیریم ف اگه قراره طرفمون به ما خیانت کنه ، ما اونو هفت لایه ایزوگام هم بکنیم وتوی قرنطینه ی خونه وتوی جیب مونم اسیرش کنیم ، این کارو می کنه ! زن وشوهر باید اول مسوولیت پذیر باشند واول زندگی با هم نه تنهایی در مورد مسوولیت هاشون با هم حرف بزنن وبه هم قول صداقت ووفارو بدهند و در یک هارمونی وهماهنگی با هم زندگی قشنگ ومهربون دونفره شونو سروسامون بدهند وبعد هرکدوم آزاده واسیر دیگری نیست : وظایف زناشویی شونو انجام بدهند واینقدر بزرگ شده باشند که مسوولیت پذیر باشند وفرق همسر وزندگی مشترک رو با دوست وفامل و پسر عمو /دختر عمو وبقیه ، بدونن ، دیگه بقیه ی ساعات عمرشون مال خود خودشونه .. گرچه وقتی زن وشوهر عاشق همدیگه هستن همون لحظات بسیار خاصشونم بیشترش با هم میگذره .. مثل دعا خوندن وکار خوب ونیکوکاری با همدیگه که واقعا باید لذت بدهد .. من که نچشیده م ولی وقتی لبخندعاشقانه ی یک زوج رو می بینم کنار هم ، قلبم بهم میگه واقعا این کارا با هم تنها وقتی که خدا فقط سومین زن وشوهر جونه ، خیلی لذت بخشه وبا لغات وواژه ها قابل شرح وبیان نیست .. فقط باید چشید وتجربه کرد ..( یهو دلم تنگ شد برای بودن همسر مهربون وعاشق ودانایی که من خاکش خواهم بود : نگران نباشین اونم خاک من میشه ولی باز من کوچیکشم )

 پس چی شد؟
آفرین ! : ازدواج بکنیم برای عشق ورزی .. عشق بورزیم به خاطر اشتیاق قلبی مون به سهیم کردن دیگری  درعشق مون .. ودلیل کنار هم بودن وعاشقیامون نباید هرگز نیاز جسمی وتنها موندن وحرف مردم واین جور دلایل باشه !

خدای ناز خیلی خوب بنده های تربچه شو می شناسه و فرموده توی کلامش برای بشر که : " از مردم کسانی هستند که به جز خدا ، همتایانی بر می گزینند وآنان را چون دوستی خدا ، دوست می دارند ، اما مومنان به خدا محبت بیشتری دارند" بقره 165

واین باید اساس عاشقی ما باشه که خدارو با بنده جمع نکنیم واصلا قابل مقایسه نیست و نباید صفات خدارو به بنده بدهیم صفاتی که خاص خدایی اونه ونه مثلا مهربونی (البته مهروووووونی مطلق هم خاص خداست ) مثلا من میشنوم که به اشتباه بین دختر وپسرا باب شده شدت عشق وخواستن وودوست داشتن همرو به پرستش هم ، تفسیر می کنن ، در حالی که پرستش خاص خداست ونه غیر او ..

تازه باید یادمون باشه کسی که تموم زندگی وعشق وهمه کس وزیبایی وعمر ونفسمونه واز همه ی مخلوقات بیشتر دوسش داری وبراش میمیریم ، از ما کمتر به لطف وحمایت وعشق خدا بی نیاز نیست واونم یه آفریده ایه از خون وگوشت وپوست واستخون وبسیار ضعیف وشکننده ومحتاج ولی شخصیتش مارو مجذوبش کرده وتموم زیبایی ها وخوبیاشو خدا به اوداده که آفریدگاره .. پس اول عاشق خدا واریدگارش بشیم بعد اون که عشق زمینی مونه! تا عشق ما ابدی وموندگار ودارای حمایت خدا بمونه ..

مسولیت اشتباهای خودمان را به عهده بگیریم تا نشون بدهیم که بزرگ شده ایم ..

ورنه ..

هر که را روی خوش وخوی نکوست    مرده وزنده ی من عاشق اوست

اگر گاهی ندانسته به احساس تو خندیدم
ویا از روی خوخواهی فقط خودرا پسندیدم

اگر از دست من در خلوت خود گریه ای کردی
اگر بد کردم وهرگز به روی خود نیاوردی

اگر زخمی چشیدی گاه گاهی از زبان من
اگر رنجیده خاطر گشتی از لحن بیان من
حلالم کن وبعدش هم دعایم کن!