تالیف تحقیق اصلاح ونویسنده :
واحد یکتا هاوری ، با تأسی از برنامه ی رادیویی خانه وخانواده ی ساعت  9 تا 10 صبح یکشنبه 23 ی بهمن 1390
در گفتگوی خانم مجری با آقای دکتر رضا شهلا

 یکی از نکات تربیتی بسیار مهمی که به  آن پرداخته شده است واغلب با اغماض ودیده ی تردید واحیانا بدبینی وکم لطفی به آن نگاه شده است ، دانش ومهارت وتربیت وآموزش وآگاهی دادن جنسی به کودکان ونوجوانان است.
بهترین افراد برای چنین تربیتی والدین ونوجوان می باشند ، تربیت هرکودک ونوجوانی با والد از جنس خودش اغلب والدین بنا به سایر عوامل از جمله ریشه های تربیتی خودشون وعرف وفرهنگ خانواده ومحیط وجامعه نسبت به بیان وحتی پاسخ به سوالات وشناخت های جنسی در باربر کودکان ونوجوانانشان می ترسند ویا دو دل هستند  یا اصلا خودشان آگاهی کافی ندارند ، چه در حوزه ی روش پاسخ وچه در حوزه ی شناخت مشخص شان یعنی یا خودشان آگاهی کافی ندارند یا روش بیان را نی دانند که این ندانستن ونداشتن مهارت خود باعث ترس ودلهره ودو دلی بیشتر والدین در مواجه با سوال وطرح این موضوع از طرف کودک ونوجوان شان  می شود.
گام اول : آگاهی خود والدین همزمان با حفظ خونسردی وعدم پرخاش اونا در برابر سوال کودک ونوجوان شان در این حوزه ی جنسی است.
سوال کردن کودکان چنان که در سایر منابع علمی مطرح شده از حدود 3 سالگی شروع میشود که در حداکثر موارد یا سوالات کودک شروع میشه واگه احیانا موارد نادری وجود داشت که کودک پرسید..
بیان وحرف زدن در مورد مسائل جنسی رو بگذارید برای وقتی کهکودک11-12 ساله شد وکمی منطقی تر به قضایا نگاه کرد.. اما در هر صورت باید بنابر شرایط سنی وآمادگی کودک جواب سوالش را داد ونه بیشتر ..  والدین باید بدانند کودکی که 6سال دارد از سر کنجکاوی سوالی می پرسد راجع به جنس مخالفش ونه از سر گرایش وهوس ومیل جنسی!
هر چه کودک حساس تر نشون بده ، باید خطا واشکال را در والدین جستجو کرد چون والدین حساس وبهتر بگویم احساساتی برخورد کرده اند.
در جواب دادن باید:

1 - والدین شنونده ی خوبی باشند وبه دقت واحترام به حرف کودک گوش کنند
2- جواب به صورت شوخی یا مسخره نباشه
3- متناسب با سن کودک باشه
4- توضیحات اضافی وحاشیه ای نداشته باشه
5- تحریک کننده نباشه
6- صداقت وصراحت در پاسخ وجود داشته باشه
7- در محیط امن وآرام برای کودک ونوجوان
8- بدون تهدید وباید ونباید ها باشه

 حتی اگه والدین جواب سوالاتی رو در حین پرسش فرزند خرد سالشون نمی دانند ، اشکالی نداره که با محبت وزیبایی بهش بگن الان جواب رو نمی دونن یا مطمئن نیستن ومطالعه وتحقیق وپرس وجو می کنن وجوابشو در اسرع وقت یا فلان وقت بهشون میگن .. وحتما به قولشون عمل کنن!
اگر کودک ما سوالات جنسی ویا در مورد تفاوت دختر وپسر را( در 3 سالگی به بعد) مطرح کرد اولا بادید کنجکاوی وطبیعی ونه بی بند وباری وتمایل جنسی بهش نگاه کنیم وبعد بدون پرخاش وبا صبر وحوصله ومهربونی وایجاد محیطی امن وصمیمی  مثلا جواب دیم : سوال خوبیه ! چی شد این قضیه  به ذهنت رسید؟ مثلا  می پرسه ک چر ا مو های من بلنده و لباسای من وداداشم واون پسرا با هم فرق داره ؟!
وچرا من دخترم واون پسره؟!
جواب کوتاه وقشنگ دادن در این موارد کودک مارو قانع می کنه .. نیاز به شرح اضافی نیست!
اگه رفتار والدین پرخاشگرانه وتند باشه ، (پرخاش فقط داد وبیداد وزدن وتنبیه جسمی  نیست بلکه تحقیر وبددهنی وفحاشی وفش دادن هم جزء پرخاش محسوب میشه  وباعث از بین رفتن اعتماد به نفس کودک ونوجوان میشه) کنترل ومدیریت احساس ودر نتیجه تصمیم گیری درست برای ما سخت تر میشه ، ممکنه والدین در جواب دلیل یا دلایل ترس شون سایر موارد زیر رو مطرح کنن :
از جمله : حیا - چشم ودل بچه باز میشه - هراس از پیامد های منفی و... که همه عقاید نادرستی هستند وفقط باید روش بیان ومیزان وموضوع بیان رو یاد بگیریم تا بدونیم چی رو وچه جوری جواب بدیم...
چه بخواهیم چه نخواهیم یه روز دختر وپسر خردسال مون  این احساس جنسی رو درک می کنن وسار آگاهی هارو یاد می گیرن .. حالا از دوستان ، کتاب ، والدین ، معلم ، یا سایر رسانه ها . وتنها راه ایمن یادگیری ودریافت اطلاعات درست وبه جا ، والدین می باشند ویاد گیری از غیر اونا بخصوص دوستان نا آگاه یا بد آگاه ماهواره ورسانه ها می تونه بسیار خطر آفرین وانحرافی باشه ، با حداقل کنترل ومدیریت.
طی یک بررسی از دختران وپسران دبیرستانی ، در مورد این که آگاهی های جنسی خودشان را چگونه واز چه منابع وکسانی دریافت کرده اند ومی کنند ؟ ، آمار زیر به دست آمد:
44% از دوستان -20% از کتاب - 13% از والدین -11 % از معلمین - و 9% از رسانه ها ..
یاد آوری خط قرمز ها به کودک ونو جوان 4-6ساله مان ضروریه :
خط قرمز های خونواده همانند : این که نوجوونای خونواده تا فلان ساعت حد اکثر ، باید خونه باشن!
 وخط قرمز هابرای بیرون از منزل ودر مواجه ی کودک ونوجوان مون در محیط بیرون مثل  هر فرد غریبه ای تورو لمس کرد ازش دور شو وبرو عقب وبه من خبر بده حتی اگه از افراد خونواده وفامیل باشه! یا اگه راننده ی مدرسه تون چیزی بهت تعارف کرد ازش نگیر! و..
طرز بیان خط قرمز ها هم باید با آرامش وصمیمیت ودوستانه  ولی جدی وقاطع باشه وکوتاه نیایید  تا کودک شما اون رو از شوخی ومزاح تشخیص بدهد وبرای این که ذهن بچه ها بیشتر آشنا وآگاه بشه ، گاهی  با هم این شرایط رو که ممکنه در بیرون از خونه برای کودک تان پیش بیاید ، بازی کنید .. مثلا بگویید خب دخترم / پسرم حالا فرض می کنیم مثلا من یه غریبه م ودارم بهت شکلات تعارف می کنم تو چیکار می  کنی؟  وبعد رفتار وعکس العمل کودک تان را بررسی واصلاح کنید اگه نیاز داشت ..
شبیه سازی و پیش آگاهی از چنین شرایطی برای کودک به او کمک می کنه تا اگه یهو با چنینی شرایطی مواجه شد دستپاچه نشه که ندونه چه کار کنه وچطوری از خودش محافظت های اولیه وبعدی رو انجام بده ....
در مورد خواهر وبرادر ها برای درک وشناخت بهتر ماهیت همدیگه به اونا میگیم مثلا : توپسری وبزرگ بشی شبیه داییت یا عموت یا بابات ویا فلان پسر خوب فامیل وآشنا میشی(بخصوص از نظر شباهت فیزیکی وتغییرات جسمی) وبزرگ که شدی داییی بچه های خواهرت می شی وبه دخترمون بگیم تو اگه بزرگ شدی شبیه مامانت یا خاله وعمه وسایر زنا ودخترای بزرگ خونواده می شی و خاله ی بچه های داداشت می  شی و   بهشون بگیم ببین کفشای داییت یا بابات یا مامان وخواهر بزرگت بزرگ ترن! تو هم بزرگ تر که می شی بدنت رشد می کنه وباید لباس وکفش بزرگ تر بپوشی .. همه ی ما زمانی مثل الان تو بودیم وبعد بزرگ شدیم ..
معمولا کودکان تا 3 سالگی تفاوت جنسی رو تشخیص میده ن ویا اتفاقی می بینن یا براشون بحث می کنن ...
 سایر نکات دیگه ای که در تربیت جنسی( جنسیتی) کودکان باید بدونیم ورعایت کنیم اینه که  جدا کردن محل خواب کودک باید با ملایمت وایجاد محیطی قشنگ وبیان داستان قشنگ وزیبا وایجاد حس اعتماد وصمیمیت
وقتی کودک مثلا 6 ساله مون  تمایل داره  برای بازی کردن باجنس مخالفش ، بلافاصله موضع وجبهه نگیریم وپرخاش نباید کرد وباید به دید کنجکاوی نگاه کرد ونه جنسی و از کودک مون بپرسیم : خیلی خب ، حالا دوس داری چی بازی بکنی؟ بیا برید با هم بازی کنین! می بینید که در آخر جاب ورفتار کودک تهش هیچی جز سادگی وکودکی و کنجکاوی نیست ..
یاد مون نره که عجب وحیا منافاتی با آگاهی نداره ودر حد سن کودک آگاهی دادن ، هیچ اشکالی نداره بلکه ضروریه.. دلیلی نیست هر چیزی که می دونه ، نشون بده ..
شیوه های بیان تربیتی جنسی برای کودک ، باید آموخته وبررسی بشه.
مدام چک کردن کودک ، حالت باز پرسانه سوال کردن وتهدید ، گفتگو نیست بلکه حساسیت کودک رو بیشتر می کنه وزمینه رو برای عدم پذیرش آگاهی درست وقوانین ، فراهم می کنه
گفتگو باید صمیمی وبا جواب درست باشه برخلاف تصوری که میگه کودک چیزی نمی دونه باید جاب صحیح باشه! اما در حد نیاز ونه توضیحات مفصل وااضافی!  با این توضیح که اول که درد داریم ، از یک آسپرین معمولی وبعد که درد بهتر نشد ار آسپرین کدئین ودر مراحلی که درد مون مداوا نشداز سایر مسکن ها وضد درد های قوی تر استفاده می کنیم.
کیفیت وکمیت وسطح جواب دادن هم باید چنین باشه وتا ضرورت به توضیح بیشتر ومجاز نیست ، به همون جواب کوتاه وموجز وقانع کننده ، اکتفا کنیم!
آگاهی که دادیم ، دیگه بعد از آن اگه کودک مون هنوز در سن بلوغ وتشخیص جسمی وروانی نبود رهایش می کنیم تا داده های مارو بررسی ودرک کنه وازش مراقبت نزدیک می کنیم واگه به سن بلوغ بخصوص فکری رسیده بود وفهمیدیم که می تونه از خودش مواظبت کنه مثلا بعد از 18 سالگی ، اونو رها می کنیم به معنی اینکه میذاریم مسیر زندگی اش رو خودش با مشورت ونه اجبار ما انتخاب کنه ولی تا زنده ایم به عونان والدین خودمونو موظف باید بدونیم که از حال وروزش باخبر باشیم واین طبیعیه ودورادور حال وروزش رو جویا بشیم واز هر گونه حمایت روحی ومادی ازش دریغ نخواهیم کرد .. ولی دیگه در این سن ، وقت اون رسیده که برای خودش راه زندگیش رو انتخاب کنه وآزادانه تصمیمی بگیره ولی ما هر لحظه آماده باشیم وبهش بارها بگیم که هر جا نیاز داشت با همه وجودمون کنارشیم وازش حمایت می کنیم وفرقی نمی کنه ازدواج کنه وکجا  وچقد از خونواده دور باشه وخونواده ی خودشو تشکیل بده ، هنوز ما یک خونواده ایم و عاشق همدیگه وبهش بگیم که برای همیشه روی ما می تونه حساب کنه تا زنده ایم!
این یک روش برخورد خوب  برای ایجاد فضای عشق ومحبت وتحکیم خونواده وتقویت اعتماد به نفسی فرزند ما میشه وبهمون افتخار واعتماد می کنه وسعی می کنه اونم با خونواده ش چنین رفتار وبهتری رو داشته باشه .. بهش بگیم فرزندم میدونم بهترین مادر وپدر نبودیم وللی سعی خودمونو کردیم برات بهترین باشیم وتو از خون وجون ماییی وهرجا دیدی ما اشتباهی رو ناخواسته انجام میدیم یا داده ایم به حرف ما با منطق ودلیل درست مخالفت کن وبه ما هم بگو خوشحال می شیم دلایل تورو هم بشنویم! وواقعا هم به قول تون عمل کنید تا نسل شما وبعد از شما نسلی سالم وموفق تر وسالم وبا اعتماد به نفس بیشتر  وسازنده تر باشه برای خودش، خونواده وجامعه وتموم کسانی که بعدا مسوولیت اونا وخدمت رسانی به اونا رو به عهده خواهد داشت....
به او بگوییم رفتار درست اینه ورفتار غلط این واون واگه زمانی کسی یا کسانی با تو رفتار نا درستی داشتند غصه نخور ونا امید نشو ! اونا مقصرند نه تو!
 به هر حال صمیمیت در خونواده وشنونده بودن چه در رفتار با فرزندان وچه در رفتار وتئامل وتعامل با همسر وسایر اعضای خونواده مون می تونه بهترین باشه معجزه کنه!
یادمون نره صمیمیت باید با آگاهی ما باشه تا بهترین نتیجه رو داشته باشه چون اگه صمیمیت داشته باشیم ولی نتونیم چی جواب بدیم زیاد دووم نخواهیم آورد واحساسات ناخوشایند مثل حقارت درونی خودمون مار واذیت می کنه ونمی تونیم زیاد مثیت وموثر عمل کنیم..